<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d13537987\x26blogName\x3d.::4o+MATI::.\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLACK\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://4mati.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3den_US\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://4mati.blogspot.com/\x26vt\x3d-3529551192642507431', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>
4ï ÌÁÔÉ

Για τον ηθοποιό...


Επιμέλεια:
Αγγελική Ζαχαράτου - Τζιρίτα



Άμλετ: (…) Δεν είναι θαύμα αυτός ο θεατρίνος να καταφέρνει
να κάνει υποχείρια την ψυχή του σε μια φαντασία
Άθυρμα σ’ ένα πλαστό ψεύτικο πάθος. Να κάνει
πανίσχυρη μια ιδέα του μυαλού του κι αυτή
να τον αλλάζει ολόκληρον, να φτάνει ως την όψη του
και να την κάνει να χάνει το αίμα της να γίνεται
κλάμα και να τρέχει από τα μάτια του
Να γίνεται φωνή και να σπάει. Να αποκτά σώμα
μια ιδέα να γίνεται από ιδέα σώμα να παίρνει
το δικό του. Κι όλα αυτά για το τίποτα
Για την Εκάβη.
Ουίλλιαμ Σαίξπηρ
Άμλετ,
Μετ. Γ. Χειμωνά

Μεταξύ μας, θλιβερό επάγγελμα μου φαίνεται
Να στήνεται έργα θεατρικά μόνο και μόνο
Για να δημιουργείτε νωθρές συγκινήσεις. Σαν τους μασέρ
Σας βλέπω, που ζυμώνουνε σα να ’τανε προζύμι
Τα ολόπαχα τα πισινά, να λιώσουνε μαλάζωντας
Το ξύγγι. Οι βιαστικά συμμαζεμένες καταστάσεις σας
Έχουν σκοπό να σπρώξουν τους πελάτες στο θυμό
Ή στον πόνο. Ο θεατής
Γίνεται έτσι τυχοδιώκτης. Ο χορτάτος
Κάθεται πλάι στον πεινασμένο.
Μπέρτολτ Μπρεχτ
Θέατρο των συγκινήσεων, Μετ. Ν. Βαλαβάνη

Θέατρο άδειο. Ένας ηθοποιός πεθαίνει στη σκηνή
Όπως της τέχνης ο κανόνας το απαιτεί
Στο σβέρκο το μαχαίρι. Ξεθύμανε η αλκή
Σόλο ένα τελευταίο πού χειροκρότημα ζητεί
Εις μάτην. Σε κάποιο θεωρείο αδειασμένο
Όπως το θέατρο, ένα ρούχο παρατημένο
Μουρμουρίζει το μετάξι, όσα ο ηθοποιός λέει φωνακτά
Κόκκινο βάφεται το μετάξι, τα ρούχα γίνονται βαριά
Απ’ του παιξίματος το αίμα που ρέει θανατερά.
Στη λάμψη των πολυελαίων που ωχραίνουν τη σκηνή
Το ξεχασμένο ρούχο τις φλέβες του ετοιμοθάνατου αδειάζει
Κι αυτός πια μόνο με τον εαυτό του μοιάζει
Καμιά ηδονή ούτε τρόμος από της μεταμόρφωσης τη στιγμή
Το αίμα του ένας λεκές χρωματιστός χωρίς επιστροφή.
Χαϊνερ Μύλλερ
9.12.1994, Θάνατος Θεατρικός

Η ηθοποιία, τι «παίξιμο», είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίον αισθάνεται ο ηθοποιός την ζωήν και επικοινωνεί με την βαθυτέραν αξίαν της.
Φώτος Πολίτης
Θεατρικές επιφυλλίδες (1919)

Ο μεγάλος ηθοποιός δεν είναι ούτε κλειδοκύμβαλο, ούτε άρπα, ούτε κλαβεσίνο, ούτε βιολί, ούτε βιολοντσέλο. Δεν έχει καμιά συγχορδία δική του, αλλά παίρνει τη συγχορδία και τον τόνο που αρμόζει στο δικό του μέρος και ξέρει να προσαρμόζεται σε όλα.
Ντενί Ντιντερό
Το παράδοξο με τον ηθοποιό, Μετ. Α. Βέζη

Το θέατρο είναι τέχνη πάνω απ’ όλα. Τέχνη ευγενέστατη κι εσείς αγαπητοί ηθοποιοί, καλλιτέχνες πάνω απ’ όλα. Καλλιτέχνες απ’ την κορφή ως τα νύχια, ιδιότητα που αποκτήσατε από αγάπη και κλίση ανεβαίνοντας το γεμάτο από προσποίηση πόνο κόσμο της σκηνής.
Φ. Γκαρθία Λόρκα
Ομιλία στους ηθοποιούς της Μαδρίτης (18 Μάρτη 1935)
Μετ. Τ. Δραγώνα

Ο ηθοποιός διαλέγει μέσα του και γύρω του.
Γύρω του, γιατί η φύση που έχει μπρος τα μάτια του προσφέρει στην προσοχή του, θα’ λεγα ακόμα και στη θεώρησή του, τους πιο διαφορετικούς, τους πιο ξεχωριστούς τύπους.
Μέσα του, γιατί αν για τον ηθοποιό ποτέ δεν είναι αρκετό όσο κι αν παρατηρεί τη ζωή που βράζει πλάι του, από την άλλη μεριά συχνά δεν ανοίγει αρκετά την ευαισθησία του για μια επαφή μαζί της.
Ζαν Βιλάρ
Γύρω από τη θεατρική παράδοση,
Μετ. Λ. Χατζοπούλου - Καραβία

Ο πραγματικός ηθοποιός είναι το ανθρώπινο πλάσμα που κατά τη γνώμη μου, βρίσκεται πιο κοντά στο θεό. Δημιουργεί κάποιον άλλο κατ’ εικόνα του, με τη διαφορά ότι ο Θεός υπόσχεται τα πάντα για αύριο, ενώ ο ηθοποιός δίνει τα πάντα σήμερα!
Ανδρέας Βουτσινάς
Πίσω από τον καθρέφτη.

Όσο ο ηθοποιός προσαρμόζεται και ταυτίζεται με το ρόλο, άλλο τόσο ο ρόλος προσαρμόζεται και ταυτίζεται με τον ηθοποιό.
Κάρολος Κουν

Ο ηθοποιός αν και δεν αφήνει έργο απτό, αν και χάνεται και ξεχνιέται απ’ τους κατοπινούς, αν και σβήνει μέσα στη λήθη, ζει όμως πολλαπλά μέσα σε άλλους αρίφνητους, που έρχονται και φεύγουν, γιατί ενσωματώθηκε φορές και φορές, σε μύριες όσες ποικίλες μορφές που ζωντάνεψε στη σκηνή και του έγιναν βιώματα ψυχικά και γι’ αυτό αθάνατα.
Αλέξης Μινωτής
Η τέχνη του ηθοποιού, «Τετράδια Ευθύνης» 32

Ο ηθοποιός καταφέρνει τούτο: με τα φώτα του ποιητή να σκαρφαλώνει στις ανεξερεύνητες κορφές της ανθρώπινης ψυχής – της δικής του ψυχής – και από εκεί, αφού τη μεταμορφώσει, να επιστρέψει με γεμάτα θαύματα, τα χέρια του, τα μάτια του, τη φωνή του.
Είναι ο γλύπτης και το γλυπτό. Βρίσκεται στα απώτερα όρια μεταξύ της πραγματικότητας και του ονείρου και στέκει και με τα δυο του πόδια και στα δυο βασίλεια.
Μαξ Ράινχαρτ (1873-1943)

Στο μέλλον ο ηθοποιός δεν πρέπει μόνο να βρεί μιαν άλλη στάση απέναντι στο υλικό κορμί και τη φωνή του, αλλά κι απέναντι σ’ όλη του την ύπαρξη πάνω στη σκηνή με την έννοια, πως σαν καλλιτέχνης, πρέπει, πιο πολύ απ’ οποιονδήποτε άλλον, να μεγεθύνει την ύπαρξή του μέσα απ’ το επάγγελμά του (…). Το είδος της σκέψης του πρέπει να είναι διαφορετικό, τα συναισθήματά του διαφορετικού είδους, η αίσθηση του σώματος και της φωνής του, η στάση του απέναντι στο σκηνικό – όλα πρέπει να μεγεθυνθούν. Ο αέρας γύρω από το θέατρο πρέπει να γίωει αέρας.
Μιχαήλ Τσέχωφ
Μαθήματα για έναν επαγγελματία ηθοποιό
Μετ. Α. Αλεξανδράκη

Ο ηθοποιός δεν μιμείται – ενσαρκώνει. Δεν αντιγράφει – αναπλάθει. Ούτε υποβάλλεται σε οίστρο και καταληψία, έτσι που η συνείδησή του να σκορπίζεται στο χάος. Ενσαρκώνει όμως πραγματικές καταστάσεις που σαν αφετηρίες και πρότυπα έχουν τις προσωπικές του εμπειρίες και σε προέκταση ταυτίζονται μ’ αντίστοιχα πρότυπα ενός φανταστικού δεύτερου εγώ. Ο αισθητικός έλεγχος γεννιέται ακριβώς κατά τη διεργασία της συναισθηματικής ταύτισης με το φανταστικό πλάσμα.
Λυκούργος Καλλέργης
1964, Περιδικό Θέατρο, τευχ. 17

(…) Παίζετε μ’ όλο σας το είναι. Στη σπουδαιότερη στιγμή του ρόλου σας βγάλτε στο φως την πιο προσωπική και προσεχτικά φυλαγμένη εμπειρία σας. Άλλες στιγμές, χρησιμοποιήστε μόνο σύμβολα, μα δικαιώστε τα. Αυτό φτάνει. Δεν είν’ ανάγκη να τα πετύχετε όλα από την αρχή. Προχωρήστε βήμα βήμα, μα όχι λανθασμένα, χωρίς να μιμείστε τις πράξεις, πάντοτε με όλη σας την προσωπικότητα, μ’ όλο το κορμί σας.
Γίερζι Γκροτόφσκι
Για ένα φτωχό θέατρο
Μετ. Φ. Κονδύλη – Μ. Γαϊτη - Βορρέ