De natura e-litterarum ad caros et amatores*

*Περί της φύσεως των ηλεκτρονικών μηνυμάτων προς προσφιλείς και αγαπωμένους.

Τερέζα Γιακουμάτου
Φιλόλογος, δημιουργός του δικτυακού τόπου www.netschoolbook.gr

Εκεί που γυρνοφέρνεις μέρα και νύχτα στο διαδίκτυο, δε σου ’τυχε καμιά φορά να κατεβάσεις… και συναισθήματα; Να απλώσεις στα σύρματα, μηνύματα εσώψυχα, ερωτικά;
Κρυφός και χαμηλόφωτος, άηχος, αφωτογράφητος, Ίμερος ο διαδικτυωμένος, δυαδικός και πάντα άμετρος, διαλογικός μαζί και μόνος, έρως received και έρως sent, σου έγραψε ποτέ, σε θέλησε ποτέ, σ’ απάτησε ποτέ;
Σιγά σιγά μη βιάζεσαι… είναι κι εφηβικά τα ηλεκτρονικά λευκώματα των σαράντα, γνωρίζονται από πριν, συμμαθητές πες, γνωρίζονται στ’ αλήθεια …αφού γράψουν.
Στην αρχή κοινωνούν με μυστικά, και είναι σαν τ’ αρραβωνιάσματα: μαθαίνεις λοιπόν σόι και φίλους, καθημερινά αναγνώσματα σε επεισόδια συνεχόμενα, κάποιους πολύ καλά, ελαττώματα κι ευαισθησίες. Αφού επικοινωνούμε, κάτι πρέπει να ’χουμε να πούμε. Διάσπαρτα κι ασχεδίαστα λες για τον έναν, η καθημερινότητά του αποτελειώνει τον άλλον, κοινή συναινέσει πάντως οι κοινοί γνωστοί είναι στο σχεδόν απυρόβλητο. Πάμε γι’ άλλον και γι’ άλλην, και για την πρώην… Λεπτές κεραίες υψωμένες. Αντί να τα πει σ’ αυτήν τα λέει σε εσένα, ακούς στωικά, είσαι κάτι σαν την Ήρα, γυναίκα κι αδερφή του Δία μαζί, σε σπαράγματα και κατιτίς από ζήλεια.
Μιλώντας για τρίτους και άσχετα, τα άσχετα μεταξύ τους δε πρόκειται να γνωριστούνε - άγραφος κανόνας των καλωδιωμένων. Στους δύο οι τρίτοι χωρούν, αλλά ίσα για να τον διαβάζεις μέσα από αυτούς, είναι η αφορμή που χρειάζεται να υπάρχει μόνο και μόνο για να κρατάει το …ίσο.
Geia sou, sou grafw ap’ to… Στα τέσσερα-πέντε, μια σύντομη φράση, στο τέλειωμα, δαγκωνιά σε γεύση παραδείσιου μήλου, μηδέποτε συμβάν αληθινό γι’ αυτό κι αμαρτωλά τα γράμματα ένα-ένα: φι-γιώτα-λάμδα-γιώτα-άλφα. Το κτητικό ανταπαντάει, δικαιώματι αυθόρμητο κι απαρεξήγητο, μι-ωμέγα-ρο-όμικρον μι-όμικρον-ύψιλον και σε φιλά πολύ-πολύ στο επόμενο. Ωχ; Απάνω στο κυρίως θέμα, αλλάζεις θέμα στα γρήγορα κι εξαφανίζεται το κτητικό από ένα-δυο γύρους. Γιατί σταματάς; Δε μπορούμε παρά να το αποδώσουμε σε μιαν αφέλεια, ή μάλλον στη ταπεινή σύντροφο των εραστών, Αμηχανία. Και διαμαρτύρεται: h istoria epalh0eyetai, oti ta paw kala me tis pe0eres ki oxi me tis nyfes… Eimai me long term interests on you as a nyfi. Σε παρασύρει πάλι, λες, λες και πλησιάζεις και Talking of nyfes mwro mou… επανέρχεσαι. Γιατί τον πλησιάζεις;
Τις γιορτές τώρα, οι δικτυοβαρεμένοι δεν τις μπορούν γιατί ξεμένουν από τους ημιπλατωνικούς τους εραστές. Δε λέω, ασχολούνται με τις ερωμένες τις κανονικές. Το ξέρει και δε σε περιμένει, λέει από μέσα της, να μου γράψεις σήμερα, αλλά να και πάλι dialup, που ξέρεις μπορεί και να ... Είναι και που του ξέφυγε την άλλη φορά: Emeis (plh0yntikos ths megaloprepeias) kala pername tis Kyriakes. Eseis; Κι αν θες να ξέρεις ζήλεια ποταπή δεν έχω, είμαι υπεράνω. Είμαι με τη νορμάλ, την επίσημη αμαρτία, την τυποποιημένη, εξάλλου εμείς δε κλείσαμε και συμβόλαιο. Η δικιά μας η καλωδιωμένη είναι η εκρηκτική, είναι κι ανεξερεύνητη, εδώ δεν αμαρτήσαμε καλά-καλά μαζί και ίσα που σε θυμάμαι... Αλήθεια θα αμαρτήσουμε ποτέ; Κάνει πώς πέρα βρέχει. Πάλι διασύνδεση πρωί-πρωί, Κυριακή-γιορτή-και-σκόλη, ώπα κάτσε καλά και ανάπνεε βαθιά και στρώσου, κατεβαίνουν δύο, τρία, τέσσερα… … Κανένας τους! Τίποτα! Γιορτάζει; Κοιμάται; Με βαρέθηκε...Ρε μπας και γράφει μ’ άλλη;;;
Μέχρι τις 2:00 εχθές δεν σ’ έλαβα και είπα να μη σου στείλω για να μάθεις, αλλά δε το πατάς το sent. Εσύ να τη δηλώσεις την μοναξιά σου πρώτη! Περιμένω. Εσύ; Χαθήκαμε σου λέει τη Δευτέρα, 8:00 το πρωί και άνιφτος... Tell me about that…και δεν τ’ απαντάς, μέχρι την άλλη το βράδυ, τόσο αντέχεις… Δυο εσύ, τρεις αυτός. Pou gyrnages? ρωτάει από στέρηση στο δήθεν άσχετο. E oxi kai poy gyrnaga. Όρκος ο διαδικτυακός, 3 μέρες το επιτρεπτό στήσιμο, μετά πάει για καυγαδάκι…
Είναι ειλικρινή τα μηνύματα; Στη τρίτη νιοστή ανάγνωση, υποψία για δούλεμα, με παίζεις πολύ άγρια, την εξαφανίζεις κατόπιν, τα χρειάζεσαι όλα αυτά να είναι έτσι όπως έρχονται, μ’ αυτή την απροετοίμαστη σειρά, διάχυτα λεπτά συναισθήματα. Στηριζόμαστε σε ότι αντιστέκεται. Αποκαλύπτει αυτό που δε τόλμησε ποτέ να πει στην κανονική του ερωμένη, ένα παιδικό μυστικό, μιαν απάτη, μια φαντασίωση, το όνειρο, μισοαποκαλύπτει και μισοκρύβει σαν αστεία τα σοβαρά, σαν σοβαρά τα αστεία, σαν αληθινά τα ψεύτικα, σαν ψεύτικα τα αληθινά. Εσύ εναλλάσσεις ρόλους, πότε είσαι πρωταγωνιστής, και πότε θεατής, και πότε πρόσωπο βουβό. Η αλήθεια αποκαλύπτεται σε σένα μόνο, Ντοστογεφσκικά, δεν επιβεβαιώνεται από αυτόν, ακούς και δεν αμφισβητείς, σου μιλάει αυθεντικά γι αυτό και αντιφάσκει, δε σου τη πέφτει με φανφάρες.
Κάθε γνήσιος έρωτας έχει και τις απάτες του… Τον απατάς την ώρα που τον λατρεύεις. Του Γύζη τ’ αρραβωνιάσματα είναι ζωγραφισμένα δυο φορές, με το ίδιο πάθος. Σου φαίνονται ίδια; Εδώ η απάτη έχει καλωδιωμένο πρόσωπο: τις αγαπάς όλες, εντάξει, αλλά να δικτυώνεσαι και μ’ άλλες; Της Ήρας η βέρα σε στενεύει από τα πανάρχαια χρόνια. Το ίδιο μήλο το γεύονται οι δυο και τρίτος δε χωρεί. Απλώς, με άλλον είναι αλλιώς. Αλλά κι εσύ δε πας πίσω. Την ίδια ώρα που πονήματα σου γράφει, μπορείς και γράφεις σ’ άλλον. Καμιά φορά κάνεις και τα ασυγχώρητα… Παίρνεις μια δαγκωνιά που ήταν κάποτε για άλλον, cut and paste και σε τούτον, αυθόρμητα. Αφού είναι ξεχωριστοί κι ασύγκριτοι, τότε γιατί του ’πες το ίδιο πράγμα; Τι πάει να πει δε θα το μάθει; Αλλά κι αυτός το παρακάνει. Τολμά και κάνει και λάθη. Τα μάτια σου τα γαλανά. Στραβάδι! Δικτυωμένο στραβάδι! Πράσινα είναι. Της αλληνής είναι γαλανά. Έκανες λάθος στο παραλήπτη!
Η επικοινωνία αρχίζει να βαραίνει με τα πολυγραμμένα χαϊδέματα, αναπάντητα τα άγραφα ερωτήματα. …ερωτήματα δεν απαντήθηκαν ποτέ, ενώ θα ήθελες να απαντηθούν… Ti 0a kanoyme loipon; Κι απαντάει ακριβώς σ’ αυτό που τον ρωτάς! Απόκρυφα, η γνωριμία βαθαίνει, μονοπάτι, συνειρμοί και μαζί και τα κοινά που σας ενώνουν έτσι κι αλλιώς, πώς βγαίνουν έτσι, γιατί στα γράφω όλα αυτά αναρωτιέσαι και του το γράφεις και αυτό. Είναι κι οι διαδικτυακές μαργαρίτες να απαντήσεις, να μην απαντήσεις, ε μα ανάμεσα στα έκοψα και τα μαλλιά μου, έρχονται και τα δύσκολα. Anamenw toyfa apo ta mallia sou poy ekopses, methayrio stis … εδώ αποφασίζουν γρήγορα… αλλά έκανες το χειρότερο. Αφού λείπει η καρδιά ή είναι αλλού, σε μια γραμμή και καταρρέεις. Άδικο έχει;
Στριμώχνεσαι. O έρωτας είναι γεμάτος υποσχέσεις. Εγγυήσεις όμως; Και παίζεις κορώνα-γράμματα στο πάτημα του sent. Ο ασύγχρονος λόγος τώρα ως φοβερό μειονέκτημα. Ξαφνικά το σκέφτεσαι έτσι απλά και δε κρατιέσαι. Είναι αυτός που σου λείπει, ο ανύπαρκτος, ο εφήμερος κι ο αιώνιος μαζί. Ένα φιλί. Όχι από μήνυμα. Κανονικό. Ούτε φιλιά, ούτε χάδια ούτε και σε μήνυμα. Δε θα σου ξαναγράψω. Θέλω να σε δω. Στο λέει στο τηλέφωνο και δε στο γράφει. Δε θα σου ξαναγράψει μέχρι …
Sou grafo gia na doso simio zois ke na matho ti kanis. Se skeftomai kamia fora, από πρώην εραστή, η συμφιλίωση πανηγυρική. Οι πιο επιτυχημένες συμφιλιώσεις είναι οι διαδικτυωμένες. Pantreyomai! Κι όμως σου το πε! Το μπόρεσε να σε ξεπεράσει και να σε λατρεύει μαζί, του μιλάς αυτόματα και για κείνη την εποχή, εξαγνίζεσαι. Τα μυστικά σου τα μοιράζεσαι ανεπεξέργαστα με κείνον και για εκείνον και για τον νυν, πηγαιοέρχονται τα κατεβατά, τι τρίγωνο! Μ’ αγαπούσες τότε; Kai twra s’ agapaw mwre koyto, akoma s’ agapaw, tha erthw kai sto gamo.
Τα γραψίματα τα πιο σκεπασμένα… απ’ αυτά μονάχα θα με νοιώσουν.