Μαντινάδες για τον Έρωτα

Μανόλης Φουκάκης
Μαθητής 4ου Εσπερινού ΤΕΕ, καλλιτέχνης Κρητικής Μουσικής


Εδά και μερικό καιρό
κι ο αέρας με πειράζει
γιατί ΄χω την εντύπωση
φως μου πως σ΄ αγκαλιάζει!

Λείπεις εσύ και η καρδιά
μόνη και πάλι μένει,
έρχεται εκείνη να σε βρει
κι ο νους σου την γιογέρνει!

Κάθε φορά που οι σκέψεις μου
για βόλτα ξεκινάνε,
σε βρίσκουνε και σταματούν
δε θένε αλλού να πάνε!

Πως ν’ ακλουθώ τις σκέψης σου
να μάθω που πηγαίνει,
να δω αν έχει και στρατιά
για μένα καμωμένη!

Μόνο τη σκέψη μου αγαπώ
και τσι ΄χω εμπιστοσύνη,
γιατί σ΄ αυτή τη μοναξιά
υπομονή μου δίνει!

Αν μου ΄λεγες δεν μ΄ αγαπάς
θα το ΄χα ξεπεράσει,
τώρα η καρδιά μου πιο πολύ
φοβάται μη σε χάσει!

Τίνος ονείρου ν’ ακλουθώ
για να σε συναντήσω,
μα να ΄ναι κι ατελείωτο
και μη ξαναξυπνήσω!

Ποιος τόπος είναι πιο κρυφός
από το νου τ΄ ανθρώπου,
που σε ΄κρυψα και φαίνεσαι
στην άκρη του προσώπου!

Στης νύχτας τη βαθιά σιωπή
που ο κόσμος ησυχάζει,
πες μου αν ακούς το σ΄ αγαπώ
που η σκέψη μου φωνάζει!